Έχω καιρό να σας γράψω φίλοι μου το ξέρω! Αλλά αποφάσισα να επιστρέψω με πολύ χιουμοριστικό θέμα! Όπως σας έχω πει αυτή η δουλειά μου έχει προσφέρει πολύ χαρά μέσα από τα δικά σας βιώματα που κάποια από αυτά έχουν τόση πλάκα που αξίζει να τα μοιραστούμε ! Όταν κάνουμε δίαιτα δεν είναι λίγες οι φορές που κάνουμε ακραία πράγματα για να μην χαλάσουμε τη διατροφή μας ! Σήμερα θα σας γράψω μικρές αυτόνομες ιστορίες και είμαι σίγουρη πως όλοι θα γελάσετε!
Α. Η φίλη μου η Κ. μετά από ένα χρόνο στο γραφείο και απόλυτης πίστης της στο πρόγραμμα έχασε 21 κιλά και στο τελευταίο ραντεβού μας μου εξομολογήθηκε τι την κράτησε όλο αυτό το διάστημα και απλά δάκρυσα από το γέλιο. Θα σας μεταφέρω όσο πιο πιστά τον μονόλογο της:
« Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα πριν μπούμε στη συντήρηση και νιώθω πως ήρθε η ώρα να σου πω τι έκανα όλο αυτό τον καιρό και κατάφερα και δεν μου έλειψε το αγαπημένο μου φαγητό. Κάθε πρωί λοιπόν μαζί με τον καφέ μου έβγαζα μαζί με το μπρίκι και ένα τηγανάκι. Έβαζα στο τηγανάκι μια φέτα μπέικον και την άφηνα να ξεροψηθεί! Μοσχομύριζε ο τόπος! Άνοιγα τις πόρτες του σπιτιού μου να πάει παντού αυτή η τέλεια μυρωδιά. Έπαιρνα βαθιές εισπνοές στο καβουρδισμένο μπέικον και μετά το πετούσα! Αλλά αυτή η μυρωδιά… Αχ αυτή η μυρωδιά μου έφτιαχνε τη διάθεση! Πρέπει όλο αυτό τον καιρό να έχω ψήσει πάνω από 200 φέτες μπέικον και καμία δεν μπήκε σε πιάτο! Αυτή η μυρωδιά με κράτησε μέχρι σήμερα!»
Αφού συνήλθαμε από τα γέλια της ευχήθηκα ολόψυχα να βρει κολόνια με άρωμα μπέικον γιατί είναι αμαρτία όλο αυτό!
Θέλω ένα μπράβο για την Κ. που το μπέικον την κράτησε ζωντανή!
Β. Πολλές φορές οι άνθρωποι που κάνουν διατροφή έχουν την τάση να ταΐζουν επίμονα τους γύρω τους όσα οι ίδιοι δεν μπορούν να φάνε! Η κα. Β. είναι μια ειδική περίπτωση γιατί η ιστορία της έχει τόσο γέλιο που όταν η ίδια κατάλαβε τι έκανε με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να την γράψω στο blog μου. Η κα. Β. δυστυχώς μένει μόνη της οπότε όλα τα παχυντικά γεύματα που μαγείρευε και δεν μπορούσε να φάει λόγω προβλημάτων υγείας έπρεπε κάπου να τα προωθήσει! Ξεκίνησε με τις φίλες της. Η επιθυμία της όμως δεν είναι μόνο να τρώνε οι άλλοι τα φαγητά της αλλά να της περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια πόσο μα πόσο νόστιμα και γευστικά είναι. Ένα μαζοχιστικό τάισμα ! Επειδή και εκείνες είχαν πρόβλημα με τα κιλά αργά η γρήγορα άκουσε « Δεν θα γίνουμε τεράστιες εμείς για να αδυνατίσεις εσύ».. Την ημέρα που με πήρε λοιπόν τηλέφωνο μου περιέγραψε το εξής :
« Σήμερα είχαμε συνέλευση στη πολυκατοικία και τους προσκάλεσα να γίνει σπίτι μου για να μην καθόμαστε στα σκαλιά της εισόδου. Με πολύ αγάπη έφτιαξα γλυκά να κεράσω , πολλά γλυκά όμως Εμμανουέλα μου. Και όσο έτρωγαν με έπιασε αυτό που με πιάνει… Ζήτησα από τον ξένο κόσμο να μου περιγράψει πόσο νόστιμα είναι. Αλλά έγινα επίμονη και μάλλον λίιιιιιγο πιεστική . Μάλλον πολύ πιεστική … Πάρα πολύ γιατί η κα. Φ. από τον τρίτο δεν μου έλεγε και όσο δεν μου περιέγραφε τόσο θύμωνα και τελικά να μην στα πολυλογώ δεν έγινε η συνέλευση με απαρτία γιατί η κα. Φ αποχώρησε και δεν μου μιλάει. Γλυκό μου κορίτσι μην γελάς εσύ μου είπες να μην το κάνω αλλά εγώ από την αδυναμία μου στα γλυκά έφτασα στην παράνοια, θα τα φτιάχνω με στέβια να δοκιμάζω τουλάχιστον».
Γ. Εδώ είναι η ιστορία μια πολύ αξιαγάπητης πελάτισσάς μου. Είναι σύντομη αλλά κάθε φορά που την σκέφτομαι γελάω. Είναι ένας πολύ μικρός διάλογος :
– Πως τα πήγαμε με το πρόγραμμα ;
– Καλά δεν έχω κάνει καμία παρασπονδία αλλά μου λείπουν κάποια πράγματα
– Να μου πεις ότι θες να στο βάλω εγώ στο επόμενο μας πρόγραμμα
– Ναι να μου βάλεις σουτζουκάκια γιατί προχθές είχαμε κεφτέδες και δεν κρατήθηκα και πήρα έναν και τον έγλειψα….
Χαχαχαχαχαχα! Δεν θυμάμαι και πολλά μετά θυμάμαι μόνο το πόσο γέλιο έριξα.
Δ. Ιστορία της φίλης μου της Σ. που είναι καλλιτέχνης. Η Σ. έχει δημοσιεύσει μόνη της στο blog της την ιστορία της και έτσι την έμαθα και εγώ. Η Σ. ζωγραφίζει και μάλιστα καταπληκτικά τοπία. Η Σ. όταν άρχισε να προσέχει τη διατροφή της χωρίς να το καταλάβει άρχισε να ζωγραφίζει δέντρα αλλά μόνο βρώσιμα είδη . Από κάμπους άρχισε να ζωγραφίζει μηλιές , βασιλικούς κτλ . Μετά τον πρώτο μήνα πέρασε στο επόμενο στάδιο και άρχισε να φτιάχνει πιατέλες με φρούτα , κανάτες με χυμούς , καλάθια με λαχανικά κτλ. Τον τρίτο λοιπόν μήνα ζωγράφισε στο σπίτι μια φίλης της τον τοίχο σε ένα δωμάτιο παιδικό και της άφησαν ελεύθερο το θέμα και αυτή έκανε ένα τεράστιο cup cake και καραμέλες και γλειφιτζούρια. Θα τελειώσω την ιστορία της με τον τρόπο που μου είπε η ίδια από κοντά : «Άλλο έναν μήνα και την επόμενη έκθεση που θα κάνω θα έχω έργα με σαραγλί , κοκορέτσι και χορτόπιτες». Αν γίνει να ξέρετε θα φιλοξενήσω τα έργα τέχνης της στο γραφείο μου!
Όσο γράφω μου έχουν έρθει και άλλες παλιές ιστορίες που τις είχα ξεχάσει! Θα πάρω την άδεια από τους ενδιαφερόμενους και μετά θα τις κοινοποιήσω! Μείνετε συντονισμένοι και περιμένω δικές σας ιστορίες! Ν α περνάτε τέλεια!
