Γιατί πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να φάμε ενώ δεν νιώθουμε πραγματικά πείνα; Συζητήσαμε με την ψυχολόγο Έλλη Χατζηπαζαρλή για το πότε η υπερφαγία οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες και τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση:
Πολλοί άνθρωποι απευθύνονται σε κάποιον ειδικό για να λύσουν το θέμα του φαγητού, θεωρώντας πως θα πάρουν γρήγορα “tips” διαχείρισής του. Πόσο συχνό φαινόμενο είναι αυτό;
Αρκετά συχνό. Ομολογώ πως στις μέρες μας γενικότερα υπάρχει έλλειψη χρόνου, για το οτιδήποτε. Αυτό συνεπάγεται και έλλειψη υπομονής από τους ανθρώπους γύρω μας. Και πίστεψέ με, όλοι βιάζονται. Βιάζονται να φθάσουν σπίτι, να τελειώσουν τις δουλειές τους, να χάσουν κιλά. Όλα πρέπει να γίνονται γρήγορα. Γι αυτό και ψάχνουν για γρήγορα tips!
Αληθεύει πως 9 στις 10 περιπτώσεις το φαγητό είναι απλά ο τελικός αποδέκτης και κρύβονται πολύ πιο βαθιά ζητήματα;
Μου αρέσουν πολύ αυτές οι ερωτήσεις. Γιατί είναι πολύ σωστά τοποθετημένες. Ασφαλώς και υπάρχουν άνθρωποι που απλώς αγαπούν πολύ το φαγητό και τις γεύσεις. Από την άλλη όμως, όταν κάτι γίνεται δυσλειτουργικό, σίγουρα η επιφάνεια της θάλασσας είναι η «στροφή» στο φαγητό. Η και η αποστροφή, αντίστοιχα. Σε αυτές τις περιπτώσεις και οι 2 κατηγορίες, «κρύβουν» από πίσω τους, μεγάλο παρασκήνιο. Και πρέπει να ψάξει κανείς βαθιά, πολύ βαθιά για να βρει την πραγματική αιτία.
Άρα σε αυτά τα περιστατικά δουλεύουμε αρχικά το φαγητό ή τα θέματα που κρύβονται πίσω από αυτό;
Σίγουρα, το πρωταρχικό αίτημα, θα είναι το φαγητό. Μετά από κάποιες συνεδρίες όμως, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι αυτό η πηγή, αλλά κάτι άλλο ρέει μέσα από αυτή και πνίγει το άτομο. Το κάθε περιστατικό όμως είναι μοναδικό, επομένως κι η αντιμετώπισή του καλό θα είναι να είναι διαφορετική!
Θα λέγαμε πως η επίλυση διατροφικών διαταραχών δεν είναι μια βραχεία θεραπεία, σωστά;
Σίγουρα όχι! Οτιδήποτε είναι δυσλειτουργικό για την καθημερινότητα μας, θέλει δουλειά προσωπική για να επιλυθεί. Και με σταθερά βήματα, χωρίς βιασύνη, λύνεται!
Πόσο εύκολο είναι για τον θεραπευόμενο που έρχεται να δουλέψει τη βουλιμία να αποδεχτεί πως κρύβεται μια άλλη διαταραχή, συναισθηματική για παράδειγμα;
Είναι δύσκολο στην αρχή, διότι ο θεραπευόμενος δεν έχει καθαρή εικόνα στο μυαλό του για το τι ακριβώς συμβαίνει! Υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση. Το σημαντικότερο είναι όμως, πως σε καμία περίπτωση ο θεραπευτής δεν αναφέρει από τα πρώτα ραντεβού για κάποια συναισθηματική διαταραχή. Και αυτό γιατί ο θεραπευόμενος θα τρομάξει. Και ίσως χαθεί η επαφή στην θεραπευτική διαδικασία.
Τι συμβουλή θα έδινες σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν θεραπεία για ένα διατροφικό ζήτημα;
Να ακούτε τι σας λέει το σώμα σας. Τι σας λέει η φωνή μέσα σας. Και πιστέψτε με, θα εκπλαγείτε! Όταν παχαίνουμε ή αδυνατίζουμε πολύ, όταν βγαίνουμε από την εικόνα που ταιριάζει σε εμάς, τότε το διαισθανόμαστε. Να είστε αποφασιστικοί και υπομονετικοί. Και να βάζετε στόχους, βραχυπρόθεσμους και εφικτούς. Με αυτόν τον τρόπο, δίνετε στον εαυτό σας την ώθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει.
Η Έλλη Χατζηπαζαρλή Καρπουχτσή σπούδασε Ψυχολογία και Εγκληματολογία στο University of the West of England και στο University of East London. Έχει εξειδικευτεί στη συμβουλευτική γονέων/παιδιών και στην κλινική αξιολόγηση ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης. Το 2019 δημοσίευσε το πρώτο της συγγραφικό έργο για παιδιά, «Μαμά Γιατί Βλέπω Άσχημα Όνειρα;» από τις εκδόσεις Οσελότος.
Facebook: ɪᴛ’s ᴇʟʟɪᴇ.
Instagram: ellie_hatzipazarli
